Autor: Janusz

Dereń jadalny to duży krzew lub małe drzewo o owalnej, luźnej koronie. Rośnie długo zanim, wyda pierwsze owoce. Osiąga od 3 do 8 m wysokości, może dożyć 100 lat. Owoce są owalne, troch podobne do wydłużonej wiśni lub czereśni i maję niepowtarzalny smak. Smakują dereniem.
Drzemy i soki są przepyszne, a nalewka z derenia to do tej pory moja ulubiona, nie piłem jeszcze niczego lepszego!

Mamy obecnie posadzone około 60 drzewek derenia, które już w przyszłym roku powinny dać pierwsze owoce. Dostępne będą wtedy produkty z derenia, na które już dzisiaj serdecznie zapraszamy!

Piwo też się warzy, ostatnie próby RIS’a, a konktrtnie HRIS’a, czyli Horynieckiego Russian Imperial Stout’a wypadły baaaardzo pozytywnie. Ciemny, ciężki i pyszny. A do tego golonka na grubo ciachanej kapuście, pieczona w piecu w towarzystwie żeberek.

Już nie możemy się doczekać, kiedy będziemy mogli Was zaprosić na te pyszności!

Nie rezygnujemy z projektu “Aleksandrówka”, musimy tylko poczekać na złagodzenie restrykcji ograniczających działanie branży gastronomicznej. Kiedy to nastąpi i jak długo potrwa ponowny rozruch procedur, które zostały przerwane nikt chyba nie jest w stanie teraz przewidzieć.

Dla osłody publikujemy ponownie wizerunek HDS’a, czyli Horynieckiego Dry Stout’a i pierogów ruskich z nadzieją, że już niedługo będziemy mogli spożyć je wspólnie w lokalu
“Aleksandrówka”.

Jak cała branża gastronomiczna, my też dostaliśmy koroną w w twarz, aż nam się nogi ugięły!
A przecież nawet nie wystartowaliśmy.
Z bólem ale z nadzieją w sercu musimy przesunąć otwarcie Browaru Zdrojowego “Aleksandrówka” na bliżej nieokreśloną, pisaną koronawirusem, przyszłość.
W domowym zaciszu nadal powstają nowe receptury. Aktualnie mamy w fermentacji lagera, IPA (Indian Pale Ale) i gęstego RIS’a (Russian Imperial Stout) a za jakiś czas pochwalimy się efektem (niestety tylko na zdjęciach).
Pozostaje nam czekać i życzyć wszystkim zdrowia i wytrwałości w pokonywaniu trudności wynikających z obecnej sytuacji.
Siedźcie w domach a jak to się już skończy wspierajcie lokalsów!

Na osłodę serwujemy (na zdjęciu) ziemniaki z gara pieczone w prawdziwym ognisku.

Czas zaprezentować piwo, które mam nadzieję, że jeszcze w tym roku będzie można wypić w naszym browarze.

Obecnie ćwiczymy w warunkach domowych produkcję Horynieckich piw.

Ciemny jak smoła, lekko kawowy, palony stout.

Na razie dostępne, niestety, tylko na fotografii.

Kto z nas ich nie lubi? Śmiem twierdzić, że niewielu. Kochają je dzieci i dorośli. Podstawowe wersja na Kresach, to pierogi ruskie. Ziemniaki, twaróg, cebule, sól i pieprz. Pycha!

Według przekazów historycznych pierogi trafiły do Polski za sprawą zakonnika, przeora zakonu w Kijowie, św. Jacka Odrowąża. Podróżując z Rusi do Krakowa przejeżdżał przez Podkarpacie i karmił biedotę właśnie pierogami. Miała tam być też kapusta, ale jej historia w Polsce zaczyna się w XIV wieku, więc może był to jarmuż? Do niedawna jeszcze w niektórych rejonach Podkarpacia przed posiłkiem składającym się z pierogów odmawiano modlitwę: „Św. Jacku z pierogami, módl się do Boga za nami, żeby te pierogi cały rok na stole były i nas od głodu broniły”.

Pierogi wynaleźli Chińczycy, to oni zaczęli je gotować, smażyć i od nich poszły w świat. Teraz możemy je spotkać niemal we wszystkich kulturach i jest niezliczona liczba ich rodzajów.
Oczywiście najlepsze są w Polsce! Dzisiaj prezentujemy dwie wersje: ruskie i słodkie z truskawkami.

W Aleksandrówce będzie można spróbować kilka rodzai pierogów: słodkich, słonych, jarskich, wegańskich i mięsnych.

Uwielbiał ją mój ojciec i przy każdej okazji smażył na smalcu na kuchni opalanej drewnem. Jadło się ją zwykle z kwaśną śmietaną lub kwaśnym mlekiem, tylko lekko posoloną.
Wersja z jajkiem to wspaniały obiad, który wykonamy w około 20 minut.

Pieczemy je od lat w domu. Smak nie do podrobienia.

Wywodzą się w linii prostej od kresowych proziaków, czyli placków z mąki, maślanki i sody pieczonych na blasze bez tłuszczu.
Pierogi w naszej wersji, to wynik ewolucji, jaką proziaki przeszły w naszej rodzinie przez kilka pokoleń.
Ciasto powstaje z mąki, maślanki, soli i drożdży, a “serce” to dobrze znany farsz “ruski”.
Oczywiście można użyć dowolnego farszu, jednak w wydaniu “ruskim” wydaje się smakować najlepiej. Smażone na smalcu i za śmietaną smakują najlepiej, ale równie dobrze komponują się z barszczem czerwonym czy kapuśniakiem, zarówno ciepłe jak i na zimno.

Jeśli uprawiasz warzywa i owoce, zbierasz grzyby, produkujesz miód (oczywiście w porozumieniu z pszczołami) lub hodujesz zwierzęta zapraszamy do współpracy!
Ponieważ chcemy oprzeć naszą kuchnię na lokalnych produktach proponujemy odbiór waszych produktów i wykorzystanie ich do przygotowania naszych potraw i sprzedaży na straganie z lokalnymi produktami.
Zaproponujemy atrakcyjne ceny w zamian za wysokiej jakości produkt.